(ruch dokoła osi)

См. также в других словарях:

• obrót — m IV, D. obrótrotu, Ms. obrótrocie; lm M. obrótroty 1. «ruch ciała dokoła osi; zwrot (w odniesieniu do osób)» Obrót Ziemi dokoła osi. Obroty śruby silniczka. Zrobić kilka obrotów w tańcu. ∆ mat. Obrót figury «ruch, przy którym punkty figury… …   Słownik języka polskiego

• drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na …   Słownik języka polskiego

• osiowy — «ciągnący się wzdłuż osi, osadzony na osi, obracający się dokoła osi; symetryczny» Wentylator osiowy. Ruch osiowy. Osiowe ściany kryształu. osiowe blm w użyciu rzecz. «w kolejnictwie: dodatkowa opłata za postój nie rozładowanego w określonym… …   Słownik języka polskiego

• obrotowy — 1. «dotyczący ruchu dokoła osi, obracania się; powstający przez obracanie się» Ruch obrotowy. Wiercenie obrotowe. ∆ mat. Bryła obrotowa «bryła mająca przynajmniej jedną oś obrotu» 2. «mający możność obracania się; obracający się» Drzwi obrotowe.… …   Słownik języka polskiego

• oś — ż V, DCMs. osi; lm M. osie, D. osi 1. «wyobrażalna prosta będąca linią centralną jakiegoś układu elementów przestrzennych, np. linia centralna budynku, miasta, dzielnicy itp.» Oś urbanistyczna. Zbudować obiekt na osi. ∆ astr. Oś Ziemi, oś ziemska …   Słownik języka polskiego

• wir — m IV, D. u, Ms. wirze; lm M. y 1. «szybki, często gwałtowny ruch obrotowy cząstek wody lub powietrza (albo innej cieczy czy gazu) dokoła jakiejś osi; miejsce, w którym powstaje ten ruch» Gwałtowny, szybki wir. Wir powietrzny, wodny, rzeczny. Wir… …   Słownik języka polskiego

• wirować — ndk IV, wirowaćruję, wirowaćrujesz, wirowaćruj, wirowaćował, wirowaćowany 1. «obracać się w koło, kręcić się; krążyć wokół czegoś, nad czymś» Ziemia wiruje dokoła własnej osi. Wirująca karuzela. Wirujące w tańcu pary. Płatki śniegu, roje muszek… …   Słownik języka polskiego

• zakręcić — dk VIa, zakręcićcę, zakręcićcisz, zakręcićkręć, zakręcićcił, zakręcićcony zakręcać ndk I, zakręcićam, zakręcićasz, zakręcićają, zakręcićaj, zakręcićał, zakręcićany 1. częściej dk «obrócić w koło, nadać czemuś ruch obrotowy» Zakręcić korbą. Wiatr… …   Słownik języka polskiego